يک استدلال ساده

دوستان سعی ميکنم کم گويی کنم تا واضح تر بحث کنيم. زياده گويی منجر به سفسطه ميشود:

گزاره يک: قرآن سخن خداست

گزاره دو: خدا دوگانه گويی نميکند (تناقض در سخن خدا نميتواند باشد)

حالا به اين دو مثال از قرآن دقت کنيد:

سوره فرقان آيه شصت

همان (خدايى) كه آسمانها و زمين و آنچه را ميان اين دو وجود دارد، در شش روز آفريد; سپس بر عرش قرار گرفت ( او خداوند) رحمان است.

سوره فصلت آيات ده تا سيزده

بگو: آيا شما به آن كس كه زمين را در دو روز آفريد كافر هستيد و براى او همانندهايى قرارمى‏دهيد؟! او پروردگار جهانيان است! 10 او در زمين كوه‏هاى استوارى قرار داد و بركاتى در آن آفريد و مواد غذايى آن را مقدر فرمود، -اينها همه در چهار روز بود- درست به اندازه نياز تقاضا كنندگان 11 سپس به آفرينش آسمان پرداخت، در حالى كه بصورت دود بود; به آن و به زمين دستور داد: به وجود آييد (و شكل گيريد)، خواه از روى اطاعت و خواه اكراه!» آنها گفتند: «ما از روى طاعت مى‏آييم (و شكل مى‏گيريم)!» 12 در اين هنگام آنها را بصورت هفت آسمان در دو روز آفريد، و در هر آسمانى كار آن (آسمان) را وحى (و مقرر) فرمود، و آسمان پايين را با چراغهايى ( ستارگان) زينت بخشيديم، و (با شهابها از رخنه شياطين) حفظ كرديم، اين است تقدير خداوند توانا و دانا!

در مثال اول همه چيز در شش روز آفريده شده، در مثال دوم، بعد از جمع بندی همه چيز در هشت روز آفريده شده. اين يعنی دوگانه گويی. و چون خدا دوگانه نميگويد، پس قران سخن خدا نيست.

کوتاه و مختصر... لطف کنيد همينطور کوتاه و مختصر بگين
روشن دل باشيد

توضيح در مورد عالم نبودن خدا طبق قران، مورد دوم

در بحث قبل، مورد دوم، مثالی زدم از سوره آل عمران که طبق بعضی ترجمه ها، ميگفت که خدا ميخواهد بداند و اين مغاير با عالم بودن خداست.
دوست عزيزم رهگذر ترجمه ديگری پيدا کرد که طبق آن، کلمه يعلم به معنی نشان دادن و نه دانستن بود.
پس از پرس و جو به اين نتيجه رسيدم که اين توضيح ميتواند قانع کننده باشد، ولی فقط در مورد سه آيه در قرآن:

(1) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرِينَ ﴿آل‌عمران: 142﴾

(2) يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الأَْسْرى إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْراً يُؤْتِكُمْ خَيْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿الأنفال: 70﴾

(3) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لاَ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ ﴿التوبة: 16﴾

معنی "يَعْلَمِ" با "ِيَعْلَمَ" (اولی با کسر میم و دومی با فتح میم) اندکی متفاوت است اولی بیشتر اوقات به معنی "معلوم داشتن، معلوم کردن" است و دومی به معنی دانستن، فهمیدن است.

پس توضيح رهگذر ميتواند در مورد اين آيه و در مورد دو آيه ديگر هم صادق باشد.

ولی در بقيه قرآن، يعلم با فتح ميم است. پس ديگر اين توضيح قانع کننده نيست. به ترجمه انگليسی اين آيات که از مترجم بسيار معتبری هستند دقت کنيد:

إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَ تِلْكَ الأَْيَّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ ﴿آل‌عمران: 140﴾

If a wound has afflicted you (at Ohud), a wound like it has also afflicted the (unbelieving) people; and We bring these days to men by turns, and that Allah may know those who believe and take witnesses from among you; and Allah does not love the unjust.

ترجمه:تا الله افرادی که ایمان آورده اند را بشناسد و از میان شما شهید هایی بگیرد.

وَ ما أَصابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿آل‌عمران: 166﴾

And what befell you on the day when the two armies met (at Ohud) was with Allah's knowledge, and that He might know the believers.

ترجمه: ...که برای الله شناخته شوند...

آنچه من از قرآن نمی فهمم

مسلمانان معتقد هستند که در قرآن هيچ نقصی وجود ندارد و قرآن راهنمای سعادت است، يعنی با پيروی از قرآن انسان به سعادت ميرسد.
من در هنگام مطالعه قرآن به مواردی برخورد کردم که مغاير با اين دو خصوصيت هستند. اگر توضيحی داريد خوشحال ميشوم:

مورد اول

سوره نسا آیه 24

وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا

و زنان شوهردار [بر شما حرام است‏؛] مگر آنها را كه [از راه اسارت‏] مالك شده‏ايد؛ اينها احكامى است كه خداوند بر شما مقرّر داشته است‏. اما زنان ديگر غير از اينها [كه گفته شد]، براى شما حلال است كه با اموال خود، آنان را اختيار كنيد؛ در حالى كه پاكدامن باشيد و از زنا، خوددارى نماييد. و زنانى را كه متعه [= ازدواج موقت‏] مى‏كنيد، واجب است مهر آنها را بپردازيد. و گناهى بر شما نيست در آنچه بعد از تعيين مهر، با يكديگر توافق كرده‏ايد. [بعداً مى‏توانيد با توافق‏، آن را كم يا زياد كنيد.] خداوند، دانا و حكيم است‏.

من با اين آيه خيلی مشکل دارم: آيا اين دقيقاً تجاوز به زنان در هنگام جنگ نيست؟ يعنی زن شوهر دار، اگر شوهرش دشمن من است بر من حلال است!

مورد دوم

سوره آل عمران آیه 42
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرِينَ.

آيا مي ، پنداريد که به بهشت خواهيد رفت و حال آنکه هنوز براي خدا معلوم نشده است که از ميان شما چه کساني جهاد مي کنند و چه کساني پايداري مي ورزند؟

مگر خدا عالم مطلق نيست؟ پس چطور نميداند؟!

مورد سوم

سوره قصص آیه 88
وَ لا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إِلاَّ وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

و معبود ديگري را با خدا مخوان كه هيچ معبودي جز او نيست، همه چيز جز صورت پاك او فاني مي‏شود، حاكميت از آن اوست و همه به سوي او بازمي گرديد.

سوره هود آیه 37
وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ
و (اكنون) در مقابل چشم ما و طبق وحي ما كشتي بساز و درباره آنها كه ستم كردند شفاعت مكن كه آنها غرق شدني هستند.

سوره ص آیه 75
قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ
گفت: اي ابليس چه چيز مانع تو از سجده كردن بر مخلوقي كه با دست خود او را آفريدم گرديد؟ آيا تكبر كردي، يا از برترين بودي ؟ (بالاتر از اينكه فرمان سجود به تو داده شود!).

يعنی آيا خدا صورت و دست و چشم دارد؟