بحث دوم: مبدا آفرينش

در بحث قبلی، دوستان فرضيه اي رو مطرح کردن که جای بحث داره. فرضيه اينه
همه انسان ها از ابتدا يا خوب آفريده شدند يا بد و هيچ تغييری در اين خصوصيت بالقوه رخ نخواهد داد. در پايان هم خوبها به خوبی و بدها به بدی باز ميگردند

من شخصاً با اين نظريه کاملاً مخالفم. دلايل من اينها هستند
اول : در بحث های قبل پذيرفتيم که خدا حکيم است. چون خدا حکيم است کار بيهوده نميکند. با اين فرض زندگی من پوچ و بيهوده ميشود. اگر انتهای کار من از آغاز معلوم است، چه دليلی برای تلاش در بهتر کردن زندگی دارم. چون زندگی من آفرينش خداست، اين بيهودگی با حکمت او مغايرت پيدا ميکند.
دوم: -اگر بپذيريم که خدااعادل است-، يکی از ملزومات عدل اينست که مجازات يا پاداش مطابق با اختيارات باشد. اگر بشر انتخابی در خوب يا بد بودن خود ندارد، بازگشت او به خوبی، يا بهشت، يا به بدی، جهنم، که برای او مساوی با پاداش يا جزاست، مغاير عدل است چرا که در خوب يا بد بودن خود اختياری نداشته.
سوم: اگر بپذيريم خدا هدايت کننده است، که خود نظريه اي برگرفته از نظريه حکيم بودن وعادل بودن است، فرض اينکه آغاز و پايان همه ما معلوم است هدايت را بيهوده ميکند، چرا که طبق اين فرض همه به بدی يا خوبی برميگرديم، پس نيازی به راهنما در راهی که دوراهی ندارد نيست
لطفاً دوستان دقت کنيد که دليل دوم و سوم بر اساس دو عقيده شخصی هستند، يعنی حکمت وعدالت خدا. اگر با اين دو فرضيه مشکلی داريد، لزومی به رد اين دو دليل هم نيست. نکته آخر اينکه هنوز تعريف عدالت را تکميل نکرده ام و اينجا فقط از بخشی از تعريف عدالت استفاده ميکنم